Pàgines

30 de setembre 2007

Helwa ya baladi (Dolça la meva terra, el meu país)


Anant d'un cantó a un altre he trobat aquest videoclip. Tots aquells que hàgiu estat a Egipte segur que us farà agafar la nyonya. Surten fins i tot les mateixes imatges que tenim a la nostra càmera de quan vam anar a La Ciutat dels Morts del Caire o a la biblioteca d'Alexandria, a part de totes les altres imatges. Aquells que no hàgiu anat a Egipte, espero que el pugueu visitar molt aviat.
No m'ho creïa quan ens ho deia el nostre profe, però és un país que es fa enyorar un cop en tornes. Ha passat més d'un any, però ara que veig aquest videoclip, sembla que hi torni a ser. La seva olor se'm filtra per dins i no puc evitar tenir un punt de tristesa i melangia.

Qüestió d'habilitat

El fals enamorat
Un dia una dona molt bella passejava per un camí. Un home la va veure i la ve seguir. La dona ho va notar i li va preguntar:
- Per què em segueixes?
L'home va exclamar:
-M'he enamorat de tu!!
- Per què t'has enamorat de mi? La meva germana és molt més bella que jo, infinitament!Ve darrere meu, així que vés a enamorar-te'n!
L'home es va girar i va veure una dona molt lletja. Es va enfadar molt. Va tornar cap a la dona i li va dir:
- Per què m'has mentit?
La dona va respondre:
-Tu tampoc m'has dit la veritat. Si estiguessis enamorat de mi, no te n'aniries a buscar una altra.
L'home es va quedar avergonyit.
Contes perses, Saeid Hooshangi

Ja sé que aquesta història no té res a veure amb la dansa, però al cap i a la fi una mica d'enginy mai va malament! La història que va ser escrita entre el segle XIII i XV a Pèrsia i, segurament, ja provenia de molt abans, és encara vigent. Segur que tots, d'alguna manera o altra, l'heu experimentada. Així que, ja ho sabeu, si un pesat o pesada us atormenta, ja teniu un petit truquet!

28 de setembre 2007

* zaghareet!!!

Llevo tantos días metida de lleno en las clases, la planificación de lo que queremos hacer y los ensayos, que no me ha dado tiempo de hacer una entrada decente de las de verdad.... y la verdad es que tenía muchas ganas de poner por escrito todo esto porque el fin de semana pasada no sólo ensayamos, sino que nos lo pasamos fenomenal y las chicas nos dieron una buena sorpresa a Nur y a mi.

La verdad es que es tan difícil que las cinco coincidamos, que lo que pasó el día 22 parecía mentira! Quedamos para ensayar, pero por quedar... de hecho yo no las tenía todas conmigo y pensaba que si no una, faltaría otra... pero a las 15:30 ya estaban a la puerta de nuestro local de ensayo temporal Nandini y Amina y poco después llegaron Nur y Georgina, todas cargadas con velos, bastones, música y ganas de comenzar de nuevo.
.
El ensayo fue más o menos como el que pocos días antes habíamos tenido Amina, Georgi y yo: visionado de las futuras coreografías; pero esta vez sí que nos pusimos en marcha y la primera escogida fue la coreo de Gemma. Es curioso lo fácil que puede llegar a parecer una cosa cuando la ves desde fuera y lo difícil que es coordinar a cinco personas para que quede bonito!!! Creo que no pasamos de los 50 segundos... :-) leeeentas pero seguras!!!
.
A las cinco de la tarde acabamos la sesión, ya que Amina y yo teníamos taller tribal, pero todas quedamos a las 8 y media de la noche para ir a cenar a nuestro restaurante turco favorito, el Nazar... cosa extraña también!! De verdad que hacía mucho que no coincidíamos, pero yo encantada! Llegamos, nos sentamos fuera, pedimos y mientras esperábamos Amina empezó su discurso: estamos a fin de mes, no hay dinero para más pero os hemos comprado esto por vuestro cumple... sorpresa!! La verdad es que ni me lo había olido y Nur tampoco, pobreta, ella se atabala más que yo... y es que como mi cumple fue el 12 de agosto y el de Nur el 31 y todas estábamos desperdigadas, nos faltaba aún celebrarlo! El modesto regalo que nos daban eran una pedazo vela a cada una y nosotras dos tan contentas! Pero no, aún había más: un jersey verde chulísimo para Nur y un buda e incienso para mi... aich!!! Empezaron a cantarnos el cumpleaños feliz y como de la nada nos apareció una botella de cava: los del restaurante nos la regalaban por el cumple!
.
A partir de ahí muchas risas, el resumen de los viajes de unas y otras, té y una shisha la mar de buena, de la que aún no conocemos el sabor... pero tuvieron el detalle de ponernos dos carbones, así que duró más de lo que esperábamos... eso sí, nos costó hacernos foto de grupo (culpa meva) y cuando las hicimos tuvieron que ser en dos partes: es lo que tiene que no te hagan las fotos!
.


Y como con la shisha no teníamos bastante, decidimos rematarlo con un helado buenísimo de vainilla con cookies (stracciatella en el caso de Amina) que estuvo a punto de costarme el buda (joio niño de los cojones)... culos inquietos nos fuimos hasta una plazita en la que yo jugaba cuando era pequeñaja y que está al lado de la casa de Nur.. Vale, aquí no os puedo explicar lo mucho que nos llegamos a reir, porque creo que sólo nosotras podemos entender lo que nos puede hacer reir una tontería... a costa del pobre gato de Nur que rondaba la plaza, por ejemplo... pobre Pol, es que ni se atrevía a acercarse del todo a nosotras de lo escandalosas que estábamos. Pobrete...

.
Si hasta ahí estábamos mal de la cabeza en ese punto creo que ya se nos fue del todo, hay que ver cómo nos liamos sólas!! No sé si en algún momento llegaremos a ser algo, pero desde luego en nuestro mundo imaginario estamos lanzadísimas!! jajaj Menos mal que nos lo tomamos todo de la manera que nos lo tomamos! Hablamos de actuaciones, de fotos, de vestuario, de nuestro nombre... y como una u otra se encarga de recordar cuando más locas estamos, tenemos de todo menos las coreografías ensayadas!! jajaj pero bueno, no hacemos nada malo, por lo menos disfrutamos hasta el último momento de todo lo que hacemos. Poco a poco ya iremos haciendo realidad todo lo planificado, estoy segurísima.
.

Y cómo acabamos la noche? No podía ser de otra manera, zaghareet!!!!!
.

.

Por si esto fuera poco, el lunes volvimos a quedar para ensayar, aprovechando el festivo de algunas... a falta de local encontramos en la playa el mejor sitio para seguir practicando, pero alguien ha dicho alguna vez lo difícil que es bailar danza oriental en la playa?? Y lo difícil que es mover bien el velo cuando el aire no para de darte y una abeja puñetera te persigue? Bueno, nosotras podemos con todo! Bastaría más...

El miércoles quedamos de nuevo (oh, milagro, milagroso) pero esta vez sólo nos presentamos Nur y yo... eso sí, tuvimos toda la playa para nosotras, porque a diferencia del lunes no había nadie.. Como solas no podíamos ensayar las coreografías (entre otras cosas porque ninguna de las coreos es nuestra y no las conocemos enteras) decidimos darle un repaso al tribal a pie de mar... qué gozada! Y qué fría estaba el agua, joer!
.
En fin, lástima que esto no se pueda repetir a menudo... dichosos horarios que nos tienen esclavizadas! Pero bueno, poco a poco...
.

Besazos zaghareets mias!!!

25 de setembre 2007

La vi bailando en la oscuridad,
bailaba para si misma,
y vive consigo misma.
.
La vi bailar y oi sus suspiros.
.
La vi bailar en silencio,
bailaba sin música, sin melodía.
Bailaba sobre los ritmos del silencio asesino.
Bailaba sobre la luz de la extrema oscuridad.
.
Se movía de un sitio a otro.
Sin esposas ni ataduras,
sólo existía ella
y nada sino ella.


Dejó de moverse en la oscuridad,
se sentó en el suelo
para recuperar el aliento.
.
El aliento se agotó
en el gran baile,
el baile de si misma.


"La bailarina del templo" - Shokry Mohamed.

24 de setembre 2007

Mandragora Tribal Troupe

Por fin!!!!

Pues sí, mira que he llegado a mirar veces en youtube para ver si Mandrágora tenía colgado algún video y nada... ha sido hoy al entrar en Tribe, cuando he visto un mensaje de Aria (una de las componentes) anunciando que ya tenían video promocional.

El video está grabado en el espectáculo en el que actuaba Sharon Kihara. Recuerdo cómo nos emocionamos al verlas comenzar y como se nos caía la baba pensando que eran las mejores y que el mérito que tiene bailar improvisando no lo sabe nadie más que el que está allá arriba, porque si coordinar una coreo es difícil, conseguir dar la sensación de grupo improvisando es más difícil aún.

Vale, reconozco que puedo llegar a ser poco objetiva cuando algo me gusta, pero creo que si veis el video, a pesar de que se ve de lejos, podréis ver lo que nosotras vemos...

Mandrágora, gracias por colgarlo!!!!!



21 de setembre 2007

Tribal y más tribal..

Se me ha caído un poco la baba viendo este video, así que he decidido colgarlo aquí... vaya, es que generalmente ya me quedo embobada con Fat Chance Belly Dance, pero cuando las ves así más de cerca y observas lo bien que se lo están pasando... aichh!!! Vosotras mismas:


16 de setembre 2007

Entre vels i bastons

Dilluns, com va dir la Sònia, vam quedar per assajar. Vam ensenyar les coreografies fetes per nosaltres. Algunes s'han de retocar molt, d'altres són tan boniques que poquetes coses els fa falta. Ara, això sí, totes han de mantenir aquell punt que fan somiar quan les mires, que et fan suspirar. Només cal que mireu aquestes dues fotos i comenceu a dibuixar nous móns: entre el bastó i el vel. Dos elements, que, en mans de la Georgina, es converteixen en sentiments.


13 de setembre 2007

Step by step

Cómo nos columpiamos!

Pero supongo que es simplemente parte de la inercia del verano... a pesar de todo y aunque no lo parezca, ya nos hemos puesto las pilas, aunque sean unas pilas poco potentes. El lunes pasado tuvimos nuestro primer ensayo oficial, que al final se quedó en un pase de coreografías e improvisaciones.

Amina tiene preparada una coreografía con velo muy alegre y que en realidad puede llegar a tener más de improvisación que de coreo. Georgina por su parte ha traído de Australia dos potentes coreos: una con bastón y otra muy muy personal que bailará ella en solitario y que realmente es una mezcla entre coreografía e improvisación.

Ahora sólo hace falta encontrar el momento de ponerlas en común y empezar a trabajarlas con fuerza, pues diciembre está a la vuelta de la esquina y si queremos que nuestro proyecto salga adelante hemos de trabajar duro y con ganas.

¿Nuestro proyecto? De momento es medio secreto, por aquello de que si no se cumple nos quedaremos con un palmo de narices. Pero la idea es disfrutar como locas, juntas!

12 de setembre 2007

Clases de danza del vientre

Para todas aquellas y aquellos que entre sus buenos propósitos tengan el dar clases de danza oriental este curso nuevo, aquí hay algunas direcciones:


.

Clases de Danza del Vientre en Gavà

Asociación de Vecinos de Can Tintorer
c/ Rafael Casanovas nº 5


Lunes: 20:30 a 21:30
Miércoles 11:00 a 12:00
Miércoles: 20:00 a 21:30h.
Para apuntarse y mirar posibles horarios: 669 70 28 75.
Talleres los sábados: danzas del mundo, bollywood, danza tribal.
.

. .
Academia Leonor Vives
Guifré el Pilós, 5
Jueves: 20:30 a 21:30

.
Clases de danza del vientre en Viladecans
.
Asociación de Vecinos La Riera
C/ Pi nº 7
.
Martes: 15:30 a 16:30 nivel abierto
Jueves: 9:30 a 10:30 nivel abierto
.
Telfo de contacto: 669 70 28 75
.
.
Asociación de Vecinos La Unión
C/ Dos de Maig nº 41
.
Viernes: 9:30 a 10:30 nivel abierto
.
Telfo de contacto: 669 70 28 75
.

03 de setembre 2007

MT en América...

Nuestra MT sigue de viaje por los Estados Unidos y a falta de crónica nos va mandando algún mail... como el último es un mail que resume de golpe todo os pego sus palabras (la foto es de la playa de Miami).

La veritat sí que m'ho estic passant molt bé, però també estic molt cansada. Aqui veus de tot, és enorme aquest pais!!! He vist desert, muntanyes, arbres gegants, avions, cotxes i mes cotxes, cartells i mes cartells, carreteres i mes carreteres i gent de tot tipus. He estat a Washington, Orlando, Miami, San Francisco!!!, Yosemite (on he vist cervols, esquirols, un zorro, pero no he vist cap ossito, quina pena), Los Angeles (on soc ara). Ja noms falta Las Vegas, El gran canyon!!! i New York.

Ya veis!! jajaja y resalta lo de San Francisco... como nos puede el tribal!!! Y que penita que no haya podido aprovechar su estancia allí para hacer alguna clase, pero todo se andará!!!